-
1 bunt
rebellion, revolt* * *mi1. (= wystąpienie przeciw władzy) rebellion, revolt; (marynarzy, żołnierzy) mutiny; zarzewie buntu firebrand; podnieść bunt rise up (in revolt); stłumić bunt put down rebellion; wzywać do buntu incite to revolt; bunt się szerzy rebellion spread; wybuchł bunt rebellion broke out.2. (= sprzeciw wewnętrzny) defiance, protest, revolt; bunt młodzieńczy youth revolt.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bunt
См. также в других словарях:
bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… … Słownik języka polskiego
